Vanmorgen naar een tweede workshop van William C.C. Chen geweest.
Dit keer werd ook het tweede deel van de vorm behandeld.
Ik had het gevoel dat de workshop vooral gericht was op de vele leraren die er aanwezig waren maar desalniettemin was het fijn om zo de punten van vrijdagavond te verdiepen.
Ik ben nu op een punt in mijn Tai Chi beoefening aangekomen dat ik steeds duidelijker voel wat er in mijn lichaam gebeurd. Hoe de Chi stroomt en waar hij blokkeert. Ik ben nog zoekende hoe ik dat laatste stukje van mijn onderrug kan ontspannen en ik vermoed dat ik daar in deze lessen van William Chen wel de sleutel toe gekregen heb.
Zo legde William Chen vanmorgen de aandacht op het openen van je metafysisch hart (de zij flanken van je ribben), wat ervoor zorgt dat je gaat inzinken en waardoor je vingers activeren. Het signaal tot actie komt vanuit het metafysisch hart.
Als ik daarbij er op let dat ik mijn niet-standbeen voldoende indraai en wellicht minder diep inzink denk ik dat daarin de sleutel ligt van algehele zachtheid van mijn hele lichaam.
Voor mij was het fijn om in deze workshops te ontdekken dat ik, de punten die hij uitlegde zelf al ervaren had in mijn beoefening maar ze alleen nog niet zo bewust benoemt had. Hierdoor kon ik ook gemakkelijk voelen wat hij bedoelde bij een bepaalde uitleg.
En het was fijn om te ervaren dat de Tai Chi mij nu veel minder energie kost. Dit is, naar mijn idee, het gevolg van dat ik me nu veel meer kan ontspannen in welke houding dan ook.
Mijn meditatieleraar zegt weleens: “hoe langer je mediteert, hoe leuker het wordt”. Nu heb ik dat niet alleen in mijn zen, maar ook in mijn Tai Chi training zeker zo ervaren!
Print versie