Zoals elke ochtend zat ook deze ochtend de abt met zijn monniken in meditatie, toen de onhandige keukenjongen op de gang alle pannen uit zijn handen liet vallen. De monniken schrokken op uit hun meditatie en mopperden over die kluns van een jongen. Hoe durfde hij hun meditatie te verstoren! Alleen de abt bleef onverstoorbaar zitten.
Later voegen de monniken hem wat zijn geheim was. Hoe kon de abt zo mediteren dat zelfs het lawaai van de pannen hem niet uit zijn concentratie bracht?
De abt antwoordde:”Vrienden, mijn kalmte is eenvoudig te begrijpen. Weet dat stilte niet de afwezigheid van geluid is. stilte is de afwezigheid van jezelf.”
Boeddhistisch verhaal gepubliceerd in het boek: De kleren van de Yogi
Print versie