Geen woord kan spreken,
de leegte van het hart
of zijn volheid.
Geen gedachte kan denken,
zijn snelle mysterie.
Ja, luister!
Dit huidige moment,
fluistert zijn aanwezigheid.
Volledig wakker,
wij verschijnen slapend
totdat vogelgezang,
een tempelbel, een huilende baby,
een vallend blad, een kaarsenvlam,
of het enkel woordeloos staren,
van het Stille ontwaken,
zoete gedachten.
Tot dat, tijd en tijdloosheid,
ruimte en geen ruimte,
aanwezigheid en afwezigheid ineenstorten,
in een enkele vloeiende,
genoemd Nu,
waar er geen doel is,
alleen het unieke van elk ding,
openbaart zijn mysterieuze bron.
Vreemd, er is geen angst,
maar ook geen gevoel van veiligheid;
geen twijfel, nog niemand,
wie zeker is.
Direct ervaart,
ontstaat zonder interpretatie,
en keert terug zonder vasthouden,
terug vallend naar nul.
Jij weet de mysterie van het hart.
Genoeg woorden.
Laat de stilte je nemen,
waar de geest niet kan betreden,
dieper, steeds diepe,r
totdat er niets over is,
behalve mysterie.
Print versie