Onlangs legde mijn zenleraar, Eerw. Baldwin tijdens een Teisho de vraag voor: “Wie ben jij?”
Een vraag die bij mij in de daarop volgende meditatie veel puzzelstukjes in elkaar legde.
De vraag wie ik ben, is een vraag waar ik al langere tijd mee rond loop. En die onlangs weer wat meer aan de oppervlakte kwam toen ik het besluit nam om 20 uur van mijn wekelijkse activiteiten stop te zetten. De angst voor de lege(re) agenda kreeg even vat op mij. En de vraag: “Hoe ga ik deze tijd invullen? “ kwam dan ook al snel bij mij op. Maar waarom zou ik mij tijd willen vullen? Waarom zou ik ongelukkig zijn met een lege(re) agenda? En waarom vind ik het zo lastig als iemand vraagt: “Wat doe jij? ” Ze verwachten dan toch eigenlijk te horen wat voor een beroep je uitoefent. En ik heb (momenteel) geen beroep (meer). Ben ik dan mijn beroep?
Nee, IK BEN. En alles wat ik daar aan toevoeg is niet wie ik waarlijk ben.
Het IK BEN is niet is uit te leggen in woorden (of gedachten, die ook bestaan uit woorden). Probeer ik dat toch dan ontstaat er direct een afscheiding.
IK BEN is een puur gevoel wat alleen kan worden waargenomen.
Een andere vraag die mij bezig hield kwam toen ik deze uitspraak van Tich Nhat Hanh las:
“Verlichting voor een golf is het moment dat de golf zich realiseert dat het water is”.
Als de golf water is, wat is de mens dan?
En toen ik een spreuk om mijn scheurkalender las waarop stond:
”één moment van geluk verdrijft alle zorgen”
nam ik mezelf voor om een week lang op te schrijven wat mij een moment van intens geluk gaf.
En dat waren momenten als:
– Een meeuw zien stilhangen in de lucht (ik moet dan altijd aan het boek Jonathan Livingston Zeemeeuw denken, een boek dat ik je zeker kan aanraden een keer te lezen)
– Een groep overvliegende ganzen en dan de dynamiek in zo’n in V-vorm vliegende groep.
– Een email van een dierbaar persoon
– Een zonsondergang met een weids uitzicht en een grote zwerm spreeuwen (en dat terwijl ik in de file stond)
Al deze momenten gaven mij die week een moment van intens geluk.
En er is een overeenkomst in deze momenten.
Ik was op al die momenten geheel in dat moment, vrij van gedachtes, geheel verbonden met dat wat mijn zintuigen streelde.
Mijn energie was één met dat wat ik zag. Er was geen verhaal.
Ik en de meeuw waren één.
Terugkomend op de vraag ”Als de golf het water is, wie of wat ben ik dan?”
Ik ben energie.
Een energie die voor mijn gevoel zijn bron heeft in mijn onderste Tan Tien*. En vanuit mijn Tan Tien zich via mijn buik verspreid door mijn lichaam en ver daar buiten.
Een energie die alleen voelbaar is als ik ontspannen ben en niet afgeleid door innerlijke verhalen.
In stilte gewaar-zijn van wie IK BEN.
Wat mij daarbij enorm geholpen heeft (en nog helpt) is mijn Tai Chi en Chi Kung beoefening. Het leren bewegen vanuit je Tan Tien, de energie vandaar uit door je lichaam voelen stromen en kunnen sturen naar die plek die het nodig heeft.
Maar ook de stilte in de bewegingen ervaren en geheel in dat moment te zijn.
Ben ik deze energiebron? Of ben ik de waarnemer van deze energie?
Immers elke ervaring brengt je terug naar diegene die ervaart.
Deze vraag draag ik nog een tijdje met mij mee.
Sandra Westhoff, 9 november 2014
* Tan Tien: De Tan Tien wordt ook wel Dan Tien (Chinees) of Hara (Japans) genoemd. En is een energiepunt gelegen 3 vingers onder je navel, 3 cm naar binnen en heeft ong. de grote van een erwt. In dit energiepunt ligt je voor-geboortelijke energie opgeslagen.
Print versie