Tussen de Westerse en Oosterse denkwijze zitten een aantal opvallende verschillen die o.a. bepalend zijn voor de manier hoe de mensen onderling contact hebben, omgaan met ziekte en dood en met het omgaan met problemen.
Zo is de Westerse denkwijze m.n. logisch, analytisch, abstract, gericht op (economische) welvaart en worden lichaam en geest van elkaar gescheiden. In het westen willen we met het verstand de dingen beredeneren.
De Oosterse denkwijze is m.n. mytisch, beeldend, gericht op gevoel en geluk en lichaam en geest zijn één. Deze manier van denken is ouder, meer verbonden met de natuur en werkt op veel diepere lagen van het bewust-zijn door dan de Westerse denkwijze. In het Oosten wil men de dingen van binnenuit beleven.
In het Westen zijn we geneigd om (boeken)kennis te vergaren terwijl de Oosterse benadering meer die is van Wijsheid verkrijgen om zo het leven te kunnen beleven. Levensinzicht is dus belangrijker dan kennis.
Als je Taijiquan of zenmeditatie beoefend zullen je vaardigheden niet groter worden door er heel veel over te lezen en maar af en toe daadwerkelijk het te doen. Ja, ja zal een grote “boekenwijsheid” verkrijgen, wellicht anderen er uitleg over kunnen gaan geven, maar het zal er niet toe leiden dat je meer Wijsheid en vaardigheden verkrijgt die je helpen op je eigen levenspad.
Ons denken is van directe invloed op onze gezondheid. In Chinese geneeskunde wordt geen onderscheid gemaakt tussen lichaam en geest. Een ziekte kan zich op beide vlakken uiten en het is dan ook belangrijk om beide gezamenlijk te trainen. Taijiquan en Qigong zijn dan ook niet alleen maar het doen van wat bewegingen, maar deze bewegingen met de volle aandacht verrichten. Want de Qi (energie) volgt de I (aandacht)
Kennis is elke dag iets nieuws leren
Wijsheid is elke dag iets loslaten
Print versie